- ? Europa wat het westelijk deel ervan betreft is best een mooi maar lang verhaal. Het valt nog niet mee om daaruit voor die zaken te kiezen die je persoonlijk van belang vind voor jouw relatie tot dat Europa waarin telkens zoveel gebeurt. Ik mag bekennen dat ik van Europa houd, dat wij in een min of meer getrouwe liefdesrelatie met elkaar verkeren. Ik weet ook sinds mijn 16e jaar hoe Europa aanvoelt, hoe zij eruit ziet en wat de onzekerheden zijn die zij tegengekomen is en tegenkomt en zal komen, omdat ik ergens in Noord Frankrijk bij een stopplaats voor de touringcar waarmee ik werd vervoerd vanuit Val d'Isère, waar ik waardig was bevonden voor de eer, aan haar verloofd werd, het was midden in de nacht en ik zag uit over de velden en keek op naar de sterren. Daarom geef ik er de voorkeur aan te stellen dat Lady Europe is zoals zij is en nooit veranderen zal en dat derhalve zij telkens dezelfde problemen tegenkomt maar ook de vreugden ontmoet en dat het aan ons is haar te leiden in een wereld vol vooroordeel en misverstand. Lady Europe in onze dagen nu ik dit uitbreng is feitelijk ernstig uit haar doen, om niet te zeggen zwaar geschokt, vanwege alle verwijten en beschuldigingen die nog maar recentelijk zonder ophouden aan haar waren gericht. Ik heb, dat wil ik wel bekennen, hoewel ik geen troubleshooter ben, ernaar gezocht een positief antwoord te vinden voor de problematiek van de gekwetste trots. En ik meen, dat ik te midden van alle duisternis, er een gevonden heb die mij wel passen zou en die tegelijkertijd dichtbij huis blijft. Het document dat ik als het ware opnieuw onder de aandacht wil brengen van eenieder die er het zijne uit kan halen, heb ik geschreven naar aanleiding van mijn gedachten hoe de Logos als ordenend principe nooit de kosmos in de steek zal laten, dus ook ons niet. En al met al ontdekte ik dat een zekere cosmopolitische filosoof of theoloog - in die tijd waren die gebieden van de wijsbegeerte en haar denken nog niet sterk gescheiden en konden de mensen niet genoeg krijgen van kennis over de woorden der wijzen - geheten Philo of geschreven in de Nederlandse spelling Filo te Alexandrië zijn school voor wijsheid op touw had gezet waarop zelfs de handelslieden van de haven op konden vertrouwen. Deze Filo heeft geleefd en gewerkt in de eerste eeuw AD en was van een joodse famiiie afkomstig - hoewel dat onzin is die afkomst zo te noemen want in die tijd had nog niemand ooit van het woord joods gehoord en wist men van hem alleen dat hij van een familie was van die mensen die een God vereerden die één was en dus ook eenvoudig, en die zijn tempel had te Jerusalem. En de school van deze Filo was zo beroemd geworden dat de geleerde naar wie sommigen onder de machtigen erg uitzagen omdat hij hen een verhaal kon doen over die wonderlijke rabbi van Nazareth in Galilea dat in die tijd tot Syrië werd gerekend maar viel onder het bewind van zo'n lastpost als Herodes de viervorst die in Palestina de bloemetjes buiten zette van het geld dat elders werd verdiend, en deze rabbi Jehoshua ben Miriam, zo werd verteld, was feitelijk geboren in het Huis van David, had toen alweer enkele jaren geleden de gehele wereld op zijn kop gezet en oo een goed moment zomaar verdwenen was, van die moeilijke realiteit kon Filo een goed verslag doen dat zowel in het Griekse denken als in het gebied van Syrië en Egypte goed zou vallen. Toen het dan tot het bekende onvermijdelijke conflict met de Romeinse Keizer was gekomen waarmee vele landen en voormalige vorstendommen bekend waren, namelijk dat er verzet was gerezen in de gemeenschap der Hebreëen en zij die zich aan de wetten van Miozes hielden, om het beeld van de Keizer te eren, toen kozen de synagogen en andere verwante geleerde instellingen eensgezind ervoor om Filo te doen afvaardigen naar het Keizerlijk hof om te pleiten voor de rechtmatigheid van hun verzet en de zaken wat op een rijtje te krijgen bij een keizer die alleen maar besefte dat hij voor het grootste deel van de inkomsten van zijn rijk geheel afhankelijk was van de gunst en de genade van de Alexandrijnse synagogen en de geleerden in hun leerscholen. De keizer ten tijde van het conflict in de synagogen was zogenaamd getiteld Caligula, maar dat was alleen maar een nickname die hij aan het leger had uitgeleend om in de populariteit te blijven - Caligula betekent laarsje - en deze Caligula was in zijn actieve leven nogal ondernemend en plichtsgetrouw en beantwoordt niet aan het beeld dat de geschiedenis zich over hem heeft gevormd. nadat de diplomaten van Philo was voltooid meende Caligula dat hij nu wel wat meer vrijelijk kon omgaan met die nieuwe machtsgroep in Rome die weer met die wonderlijke rabbi en zijn geschiedenis bekend waren, kon optreden en maakte hij enkele reizen naar de grenzen van zijn rijk om als het ware zijn soldaten aan te moedigen en tegelijkertijd de rust te brengen die Rome zo nodig had om zich te handhaven als het Imperium waarin de vrijheid van de magistraat om diegenen die daarvoor verkozen waren toe te laten tot het burgerrecht dat felbegeerd was. |
|
Geen opmerkingen:
Een reactie posten