en het was natuurlijk allemaal niet zo nodig

album: recolla be-bopz

Hoewel het er alle schijn van had dat ik voor heden niets meer hoefde te doen kan ik toch de wens niet onderdrukken dat ik mij voor even wijd aan de voortgang van dit mijn privé-blog, vrij van alle publieksbetrekkingen naar ik het hopen mag. Hoewel de gewoonte om als er zich geen probleem voordoet om er de last van te dragen ik er dan maar een ga maken mij van mijzelf wel bekend is geworden, is het mij vandaag, deze 4th of july, ook helderder geworden dat juist daarin niets verkeerds schuilt om een probleem te zoeken omdat met het zoeken van passende arbeid geen man overboord kan geraken en ik er ook ten aanzien van de eigen portemonee niets kwaads mee aanricht zolang de dingen maar geschieden op basis van non-profit wederdienst en zonder de vage hoop te koesteren op die lading verzilverde toekomst die er dan nog wel komen zal. Ik weet dat er anderen zijn, ook nog in dit heden, daartoe gebracht door de verleiding welke in ons land is afgeroepen juist door degene die ik meende te kunnen vertrouwen, die van mijn goedheid in conclusie gebruik maken door van mij te vertellen dat ik een onnozelaar zou zijn die niets waard is en zich aldus verrijken zoals dat nu al jaren is gebeurd, maar desalniettemin meen ik dat mijn land te behoeden voor een onverwachts onheil waarvan het zelf geen weet heeft mij boven al het andere aan menselijke vijandigheden moet gaan. Het is maar spijtig dat mijn volk in een fuik terecht is gekomen waarin het is geleerd dat de dingen zo gaan zoals zij behoren te gaan en dat dat een wetmatigheid is die voor iedereen geldt, een wijze van denken welke reeds vroegtijdig van mij werd overgenomen als het zwakke punt waarop allen zouden struikelen, en ik bedoel daarmee het zich houden aan de wet. En dat er leden van dit volk zijn gaan menen dat het hun opdracht is juist door de verkeerde dingen te doen het goede teweeg te brengen, dat weten maar weinigen zo te constateren als ik in een zin van kennende de causaliteitsvoorwaarden daarvan, die op een niets gestoeld is en op niets uit zal lopen, een intelligibile zaak waarover bij andere volkeren dan de onze nu juist een gebrek aan kennis bestaat. Om deze dingen voor de Nederlanden in nuchtere zin van een oplossing te voorzien welke voor ons verlichtend zal werken en ons tegelijkertijd de relativiteit der thans zo serieus genomen verhoudingen zal leren inzien en deze vragen vakkundig te beantwoorden op een mij nu voor de geest komende wijze die onmiskenbaar tóch nog mogelijkheden bevat om een uitweg te vinden geeft mijn  verhaal: het publiek behoeft slechts de televisie in te schakelen en alle afleveringen te aanschouwen van de bewerking van een boek naar de gelijknamige Franstalige serie getiteld 'les liaison dangereuses' om te begrijpen dat wat tot de fictie behoort in de werkelijkheid nooit geschiedt. 

  

Politiek en Cultuur - elkaar aanvullende fenomenen in een tegenstelling gewikkeld (intermezzo)

melding van de comedie-schrijver Epicharmus - geboren op Cos als zoon van een arts en op zijn 6e jaar geëmigreerd naar Sicilië (Magna Graecia - Groot Griekenland) - ik bedoel hiermee vergelijkenderwijs en in een tot de verbeelding sprekende zin dat in tegenstelling tot de meer volkse idealiseringen over een groot land dat klein gebleven is ons land in  een fase van haar ontwikkeling tot een open Europese mogendheid is geraakt, bij voorkeur als leidinggevende binnen de Benelux verdragsorganisatie, waarin het zich wat meer in internationale zin kan oriënteren in een wereld die er nog maar juist aan toe is geraakt zichzelf te herontdekken. Aan de zijde van de tegenwaarde die de culturele identiteit uitmaakt tegenover de inhouden van een doorgaans wederstrevende politieke wereld presenteer ik zomaar deze Epicharmus, een comediedichter welke als een der eersten de plot introduceerde als leidraad voor het opvoeren van zijn toneelwerk. Het is namelijk zo, dat waar het de politieke wereld in geval van een oriënterende verkenning kan ontbreken aan duidelijkheid wat het betreft de inhoud en de grote vraag waartoe dit alles is waarin wij 'thans zijn aangeland' nog niet gesteld durfde worden op een voor ons land gebruikelijke conservatieve wijze, dan wel met de bekende nuchterheid dan wel in wat zwaardere toonzettingen, de tegemoetkomendheid en de compenserende structuur van het culturele leven de plot kan verschaffen die op zulk vragen antwoorden biedt. En een kenmerk van het fenomenale gegeven van het cultuuraanbod is dat het een publieksgedragen werkelijkheid betreft, waarin de vrijheid op de uitnodiging tot deelname in te gaan of zich terzijde te houden wél verschijnt, maar niet de politieke vrijheid zichtbaar wordt om wel of niet zijn instemming met een standpunt, initiatief of wetmatig gegeven te betuigen, een aspect van onze vrijheid dat ook een geschiedenis heeft in en met ons land en waarover veel onzekerheid bestaat.

edit: Piazzale degli Uffizi - Firenze - Italië

Wij doen maar een suggestie om voor even kennis van te nemen: een passage uit de Politika van Aristoteles in de Perseus Katalogus: ...to understand things from the beginning....and....Every state is as we see a sort of partnership,¹ and every partnership is formed with a view to some good （since all the actions of all mankind are done with a view to what they think to be good....Illyrica eia seauton politeia.... (over the coming to existence of issued interests for the Res Publica within democratic states (to be written) redaction *)

ter inleiding: over de vrijheid zijn land te mogen dienen met geheel zijn hart en verstand

gezicht op Saintes-Maries-sur-mer
vanuit de lavendelvelden

Letter from Vincent to Theo, Les Saintes-Maries-de-la-Mer. June 3rd or 4th, 1888

"My dear Theo,

I’m writing to you from Saintes-Maries on the Mediterranean at last — the Mediterranean — has a colour like mackerel, in other words, changing — you don’t always know if it’s green or purple — you don’t always know if it’s blue — because a second later, its changing reflection has taken on a pink or grey hue.

...I’ve brought three canvases and I’ve covered them — two seascapes — a view of the village — and some drawings which I’ll send you by post when I get back to Arles tomorrow.

...As soon as I can I’ll probably come back to do some more studies here.
The beach here is sandy, no cliffs or rocks — like Holland — without the dunes and with more blue.
You eat better fried fish here than beside the Seine — only there isn’t fish to eat every day, as the fishermen go off to sell in Marseille. But when there is some it’s darned good. 

...Next month will be the public bathing season.
Number of bathers varies from 20 to 50.
I’m staying till tomorrow afternoon, have still got some drawings to do. 
I took a walk along the seashore one night, on the deserted beach. It wasn’t cheerful, but not sad either, it was — beautiful.

The sky, a deep blue, was flecked with clouds of a deeper blue than primary blue, an intense cobalt, and with others that were a lighter blue — like the blue whiteness of milky ways. Against the blue background stars twinkled, bright, greenish, white, light pink — brighter, more glittering, more like precious stones than at home — even in Paris. So it seems fair to talk about opals, emeralds, lapis, rubies, sapphires. The sea a very deep ultramarine — the beach a mauvish and pale reddish shade, it seemed to me — with bushes. In addition to half-sheet drawings I have a large drawing, the pendant of the last one.

More soon, I hope. Handshake.    

de gouden vogel - golden bird

Ever yours,
Vincent"

 http://bit.ly/29DmAZF

_______________________________