lympha Sable

lympha Sable
by Scottish graciousness

zaterdag 3 december 2016

de tuingrond is meestal donker tot zwart, krijtrotsen zijn wit, zeggen de mensen in Brighton/

Album: black bagger meubilair
- 6 verschillende abstracte tekeningen waaruit zowel de relatie van een mens tot zichzelf als de relatie die hij onderhoudt met een goede vriend in een kleurrijke verhouding van twee gelijke vlakken iets na elkaar in het vlak gebracht, uit op te maken valt.

Butcher Street in Hereford - 1815

Het is voor een kunstenaar eerder verrassend dan zeer knap te noemen hoe vanwege het vermogen helemaal op te gaan in het spel van lijn, vlak en kleur dat hij ziet als zijn specifiek bezit, uit het niets van het witte vlak dat hem had uitgenodigd door het handige benutten van de kwast, penseel, potlood, krijt, iets te scheppen dat er daarvoor nog niet was. De tuinbaas en zijn drie neefjes zou het wel ter ore gekomen zijn dat ten huize van het studentenkot van deze jongen niet zo geleden werd onder die schrikbeelden van de eenzaamheid, schuldgevoelens of oproepen zich strijdbaar op te stellen, dan menigeen onder het publiek in die jaren nà 1968 wel bij zichzelf had gedacht.


op dit moment houdt Engeland mij sterk bezig -
hierboven: a Cathedral on Sunday morning - etching
 
Na de gebruikelijke periode van veel bier en 's nachts vanwege het doctoraal feest van één van mijn studiegenoten - niet kunnen slapen,  trad ik in 1975 tot de maatschappij toe met als doel de samenleving te leren kenen.

Gedurende  mijn studententijd ben ik nooit erg lang alleen gebleven hoewel ik mij wél altijd eenzaam ben blijven voelen. Ik lijd namelijk als U het weten wil onder een eenzaamheid waarmee ik ongetwijfeld moet zijn geboren omdat ik deze altijd heb gekend als iets van mij waarzonder ik niet zou kunnen leven. En dat terwijl er toch meestal vrienden en bekenden om mij heen zijn en zijn geweest, nu eens bij mij in dezelfde woning verblijf houdende dan weer hun nabijheid beleefbaar makend door veelvuldig en indringend op bezoek te komen. Misschien is deze eenzaamheid er ook wel de oorzaak van, dat ik de dingen waar ik over wil schrijven zo ingewikkeld pleeg te benoemen, zo zelfs dat ik soms wel denk dat de tekst onleesbaar is en dat er nooit iemand zal zijn die mijn woorden leest.

naar een bijzonder Middeleeuws manuscript
edit from a page in www.wga.hu - een web kunstcollectie
tournooi strijden zoals de ridderschap dat deed,
wij zouden de kunst bijna vergeten zijn!

Echt op zoek naar een groot lezerspubliek ben ik niet en ook nooit geweest. Ik dacht eerst dat dat kwam omdat ik telkens gebruik maak van een ander pseudonym, een gewoonte die ik voordat het internet mijn leven binnentrad nooit had - derhalve vormend een gewoonte waarbij het curverse treitertje niet altijd mij naar buiten belooft te willen sturen, en ik hem tóchload - vinden jullie ook niet dat het de gewoonte is geworden eerst gezamelijk de grenzen van het boerenerf af te meten - het wordt té gek aux Pays du Nord/.

Mijn lezers weten mij altijd te vinden, daar ben ik zeker van.

Kaapse waterlelies

De eerstvolgende naamkeuze zal zijn
George Clemens Randon Bur -


** - herewith having given his reasoning his Lordship likes better to end the little conversation, though not before giving with the slideshow down this post inserted, adding after his 'goodbye and see you', that he feels himself near to late Lord Byron whose surname too has been George. As if his Lordship wanted to say to the..this world around:
'don't worry, we are  not alone.'
___________________________________________________________

diapositieven heten in het engels slides - so leaving the public a slideshow - none - the - less his Lordship leaves the scene. Nature


'Chef Hagemans, ja, die heb ik nog gekend -
is hij nu weer psychiater in Helmond, jh...oh!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten